Saturday, January 16, 2016

២៤​ ម៉ោង




















ថ្ងៃទី១៤ ខែមេសា,
ម៉ោង១០ និង៣១នាទីព្រឹក
ស៊ីណាៈ   តើខ្ញុំអាចសុំរាប់អានអ្នកបានដែរឬទេ?

ម៉ោង១១ និង០១នាទីព្រឹក

ស៊ីណាៈ   រឿងរ៉ាវដែលសរសេរនៅក្នុងប្លុក (blog)
​ របស់អ្នកពិតមានអត្ថន័យ និងបានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីទិដ្ឋភាពមួយ ដែលបានកើតឡើងនៅក្នុងសង្គមយើងបច្ចុប្បន្នណាស់។ ខ្ញុំចូលចិត្តអានប្លុករបស់អ្នក។ ខ្ញុំកាន់តែអាន ខ្ញុំកាន់តែចង់ស្គាល់អ្នក។

ម៉ោង១១ និង៤១នាទីព្រឹក
ស៊ីណាៈ   នៅតែមិនឆ្លើយតបនឹងខ្ញុំ?! ប្រហែលជាអ្នកកំពុងតែសប្បាយរីករាយនឹងពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំខែ្មរហើយមើលទៅ!

ម៉ោង១១ និង៥១នាទីព្រឹក
ស៊ីណាៈ សួរស្តីឆ្នាំថ្មី! ជូនពរអ្នកសំណាងល្អ!

ម៉ោង១១ និង៥៥នាទីព្រឹក
ស៊ីណាៈ   កុំភ្លេចឆ្លើយសាររបស់ខ្ញុំផង នៅពេលដែលអ្នកបានឃើញ។ ខ្ញុំកំពុងរង់ចាំ។ មិនដឹងជាមូលហេតុអ្វីបានជាអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំវិលវល់បែបនេះទេ?! តើមានឬទ្ធិអំណាចអ្វីបានជាសម្តីនៅក្នុងប្លុករបស់អ្នកអាចឆក់យកស្មារតីរបស់ខ្ញុំឲ្យឈ្លក់វង្វេងដូចេ្នះទេ?! ខ្ញុំហាក់ដូចជាមិនយល់ខ្លួនឯងសោះ។​

ម៉ោង១២ និង០១នាទីថ្ងៃត្រង់
សុធាៈ    សួស្តី! សុំទោសដែលខ្ញុំមិនបានមើលសាររបស់អ្នកដែលផ្ញើមកខ្ញុំ។ ខ្ញុំមាន រឿងបន្តិចបន្តួចត្រូវដោះស្រាយ។
      អរគុណដែលចូលចិត្តប្លុករបស់ខ្ញុំ។
      អ្នកជាមនុស្សទីមួយហើយដែលទាក់ទងមកខ្ញុំ។ ខ្ញុំស្មានតែគ្មាននរណាម្នាក់ចូលចិត្តអានប្លុករបស់ខ្ញុំទេ។
     
      ប្រហែលជាអ្នកកំពុងរវល់នឹងពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីហើយ!
      ជូនពរសំណាងល្អ! កុំភ្លេចញាំបាយថ្ងៃត្រង់!

ម៉ោង១២ និង០៥នាទីថ្ងៃត្រង់
ស៊ីណាៈ   ខ្ញុំមកវិញហើយ!
      តើអ្នកនៅអនឡាញ(online)ទេ?...
      អត់ឆ្លើយ
      ទើបតែញាំបាយរួច។ ចុះអ្នកវិញ?